ölüm bir bosluk degildir; ya da bir bosluktur, kimbilir...
hep ölüme giden yolda yürüdügünü sanan ve sona gelince topragın altından başka evrenlere gidecek olanlar...bunu anlayamazsınız, çünkü zaten düşünmessiniz....lakin bir de ölümün tasidiklari vardir kalabaligin arasinda.karnında kusulmaya hazır bir cenin, sırtında gömülmeye hazır bir ceset taşıyanlar. ölümü bekleyemeyecek kadar yorgun olanlar, rüzgar dolu bir yatakta, kolları açık, ölümü bileklerinden ruhlarına sokmak isteyenler...ölümle bir kovalamacaya degil, onunla bir dansa hazır olanlar.
bu dansı bir kadından başka kiminle en güzel şekilde yapabilirsin...karşılıklı kabul edilişlerle, ondan başka kiminle "bir iki üç-tıp" diyebilirsin hayata, milyarlarca gırtlagı susturabilirsin.
ve bir barda, birkaç bardaktan sonraki hissislikte, tuttugun elin kimin oldugunu bilmeden ve ayni hissizlikle davet ettiginin kim oldugunu bilerek, baska hangi yaratilmişla ölümü karşilayabilirsin umursamadan...
