yokluğunda ne ateşleri hasretinle yaktım da
bir seni yakamadım, beni yaktıgın gibi
çölde su, mahpusta gün, oruçta ekmek gibi bekledim seni
sense araya korkular koydun
yasaklar koydun...
bitmez tükenmez engeller koydun...
şimdi neredesin diye sakın sorma
sen çağirdin da ben gelmedim mi?
sen varken darılmazdım çiçeksiz baharlara,
yağmurlu havalara... bu kasvetli akşamlara
sen varken
bakıp içlenmezdim tren istasyonlarına
havalimanlarına...
otobüs duraklarına...
sen varken ayrılanlara ağlamazdım...
yıkılmazdım biten sevdaların ardından
gidenlere küsmezdim
kalanlara acımazdım.
sen varken böyle üşümezdim-titremezdim
masumdum, çocuklar gibi
böyle delirmezdim-küfretmezdim...
hele ölmeyi hiç düşünmezdim.
şimdi soruyorum sana
adı sevdaysa bu cehennemin
sen yaktin da ben yanmadim mi?
biliyorsun
bütün acılarına "yeşil ışık" yaktım olmadı
bütün korkularına "arka çıktım" olmadı
dağlara merdiven dayadım olmadı.
haziranda kar oldum yağdım avuçlarına olmadı
sevdim olmadı-yandım olmadı-taptım olmadı
artik benden pes
bu aşkin biletini istediğin gibi kes
nasılsa gidiyorsun
biliyorum git
ama ardında
ağlayan bir çift göz
paramparça bir yürek
ve yıkılmıs bir dağ görmek istemiyorsan
çek silahını-daya sırtıma
titrersem namerdim...
sen vurdun da ben ölmedim mi?
