hiç olmazsa unutmamak isterdim
eski geceler sevdiklerimle dolu odalar
yalnız bırakmayın beni hatıralar
az yanımda kal çocukluğum
temiz yürekli uysal çocukluğum
ah ümit dolu gençliğim
ilk şiirim ilk arkadaşım ilk sevgim
doğduğum ev
hatırlayacak içim duysam bir tek kapının sesini
arıyorum aklımda bir ninni bestesini
böyle uzaklaşmayın benden yaşadığım günler
güneş geri getir bir bayram sabahını
açılın, açılın tekrar çocuk dizlerimdeki yaralar
hepiniz benimsiniz
yalnız hatırlamak istiyorum
nerde kaldı sevgilim seni o ilk öptüğüm gün?
rengine doyamadığım sema, ahengine kanmadığım ırmak
bırakıp herşeyi nereye gidiyorum?
ne geçmişti aklımdan?
nedendi ağladığım, niyeydi güldüğüm
ah nasıldı yaşama!
ziya osman saba
