hello stranger,
öncelikle insanlara şımarıkca bir iyi bir kötü davranmak,amiyane tabirle köpek gibi davranmak bipolar bozukluk değildir. ya da bugün çok iyiyim yarın çok kötüyüm de değildir. süreç gerektiren bir olgu bu. bipolar insanlar çevrelerine zarar vermekten çok kendilerine zarar verme eğilimdedirler. o yüzden dengesiz insanları bu hastalık tipinden ayrı tutalım.
12 yıllık kronik depresyonumun, panik atağımın, kullandığım envai çeşit ilaçların üzerine bugün itibariyle bipolar oldugum kesinleşti. farklı uzman doktorlarla, bir ay geçindiğim parayi 1 saate verince de, çok güzel iliklerime kadar hissettim.
hiçbir zaman sanılanın aksine dengesiz bir insan olmadım. ama son 2 yıldır duygu durum değişimlerinin oldugunu hissediyordum ve geçtiğimiz eylül- kasım arasında müthiş bir yükselme dönemi geçirdim. resmen kimyasal kafası yasıyordum, her şey olmadıgı kadar güzel ve her seye hakimdim. hiç kimse, hiçbir yargı, ahlak kuralları olmaksızın 2 ayı doya doya yaşadım.kullandıgım ilacı bile bırakmakyı düşünüyordum. bugün anlattıklarımdan kendim utandım ama o zaman hiçbir şeyin farkında değildim, sanki o hayat benim değildi.ama düşüşüm çok kötü oldu. kasım itibariyle defalarca intihardan döndüm ve çevremdeki, hayatımdaki şeyler algım dısında gelişti, hiçbir şeye katılamadım, hiç ağlamadığım kadar ağladım ve obsessiyonun dibine vurdum.defalarca intiharın köşesinden geçtim ve ne yaşamak umurumdaydı ne de ölmek. son 1 aydır ise mix type dediğimiz, karışık durumdayım. bir kaç gün ya da aynı gün içerisinde deli gibi gülüp tanrıca gibi hissederken birden çakılıp ölmek istiyorum. bugüne kadar yasadığım her seyı bir bir anlattım. kullandıgım ilaçlara ek depakin ve bir adet de uyku ilacı başlayacağım yarın, .okudugum yazarlardan, çevremde bu hastalıga sahip olan insanlardan gördüğüm kadarıyla sonu hep intihar oldu.ilaçlarla kontrol altına alınabileceğini umut edip, şu an tek temennim normal hissetmek ve normal bir hayat yasamak.
