Adına "aşk acısı" denen, ayrılık sonrası yaşanan o süreçte çekilen ve insana kendini aciz hissettiren o "keriz" acısı, aslında yaşanan şeyin gerçekliğine olan saygıdandır.
Zira bir ilişkide ne yaşandığı, ilişkinin ciddiyeti, gerçekliği, Samimiyeti en iyi ayrıldıktan sonra anlaşılır. yaşanan aşk ne kadar büyükse, gerçekse ve samimiyse çekilen acı da o kadar büyük olur ve uzun sürer. Ve bu asla zorlama bir süreç değildir, tamamen eşyanın tabiatına ve hayatın gidişatına uygun olarak kişiden bağımsız bir şekilde kendi kendine sürer ve bir sabah aniden biter.
Biter evet, sana bu acı sonsuza kadar sürecekmiş gibi gelir, onu Asla unutamayacakmışsın gibi gelir, hayatında bir daha kimseyi sevemeyecekmişsin gibi gelir.
Ama biter.
Unutursun.
Ve seversin yeniden.
Onun gibi olur-olmaz, o kadar çok seversin-sevemezsin ayrı, ama yine aşık olursun.
Ve nice sonra hatırladığında o günleri, yüzüne ince bir tebessüm Çöker ve yaşadığın Aşkın acısını da Aslanlar gibi çekmenin verdiği huzuru duyarsın içinde.
