Artık zamanın, insanların değiştiğini anladığım andan itibaren, canım yandı. Eskiden olsa yanındayken dünya yansın umrumda olmaz diyebileceğiniz bir kişiye karşı bomboş, hissiz kalmak benim canımı yakmıştı. Sonrasında canımın yanmasına dahi mecalim kalmamıştı. Şimdi bomboş bir teneke gibiyim. Yalnızca dışarıdan bir tekme yediğimde, bana bir komut verildiğinde tepki veriyorum.
