seneler önce tanıştığım ve bir kere de buluşma fırsatını bulduğum aleyna. sakaryada yaşardı, o bilinen ve hepimizi derinden etkileyen büyük depremi merkezinde yaşamıştı.. gerek kendisinin görüp unutamadıkları gerekse çevresindekilerin o etkiyle çocukken etkileşimde profesyonel bir destek almadan çocuğun gelişim ve psikolojisini hiç düşünmeden kendi iç dünyasının yaşatarak büyütmüştü aleynayı. evet. o gün çocukların yanında kim vardı.
kötü.
aleyna ile uzun bir aradan sonra tekrar görüşmek istedim. iki sene gibi bir zaman diliminden bahsediyorum. bir gün tam mesai telefondan mesajlaştık. bunu sevindirmişti çünkü aleyna gerçekten sevebileceğim bir insandı. abi tam gün mesajlaştık tamam da sonra bir daha 2 ay falan hiç dönüş alamadım aleynadan. mesajlar okunuyor ama dönüş yok. yazdıklarıma bakıyorum ters bir şey yok. ve tam mesai konuştuğumuz gün gayet candan konuşmuştu. velhasıl geçen gün facebook profil fotoğrafında yüzük takarken çekilmiş bir fotoğrafını gördüm. kurdeleler falan.
beni derinden üzen şey evlenmesi bana cevap vermemesi falan değil bunlar olağan şeyler. beni üzen şey kendi salaklığım.
