Lisede o kizdan hoslan, arkadaşların seni terketsin, yalniz kal, sozluge kaydol, universiteye hazirlanirken hayatinin aski oldugunu dusundugun kisiye tutul, aşkın için kilometreler kat et, onu hic bırakmayacağıni onun kulaklarina fisilda, onu birak, sonra arkasindan atip tutma.
Sanirim yasadigim ne varsa aynisini yasamasini soylerdim. Asla pisman olmadim o gunlerden, her sey olmasi gerektigi gibiydi. Fakat su son 4-5 ay, hayat 7 katli cehennemin en dibindeymişsin gibi hissettiriyor.
