Bunu kendime uzunca bir süre sordum şarjımın bitmesine dakikalar kala. Ama baktım ki hatırlamıyorum kestim düşünmeyi ve kendimi ağlamaya odakladım. Baktım yine olmuyor. Şimdi ise oturmuş kahkaha atıyorum. Lakin icten ice aglamayı arzuluyorum. Çok özledim ağlamayı çünkü. Gözlerimden oluk oluk yaşların akmasını...
