Sokakta saklambac yakartop ebelemece istop misket oynayan cocuklar yok.
Bahceden agactan meyve yiyen agaca tirmanan cocuklar yok.
Ustu basi kirlenmis toz toprak icinde ama saglikli cocuklar yok.
Ne giydiginin onemi olmadan sokaga firlayan cocuklar yok simdi herkes sus bocegi.
Eline yarim ekmek alip icine domates salatalik peynir zeytin ne koyduysa bulup yiyen cocuklar yok.
Bayramlarda seker toplayan cocuklar yok.
Ucurtma ucuran cocuklar yok.
Tepelerde kirlarda dolasip kelebek yakalamaya calisan cocuklar yok.
Bayram harcligini kosup bakkalda harcayan cocuklar yok.
Bahcesinde sebze meyve yetistiren tavuk besleyen insanlar yok.
Toplanip beraber yufka ekmek yapip makarna kesen insanlar yok.
Ayni sobanin etrafina toplanan insanlar yok.
Lehende camasir yikayan haftada bir gun bile su aksa mutlu olan insanlar yok.
Yeni bir kiyafet veya oyuncak alindiginda ya da bir biskuvili pasta yapildiginda kolayca mutlu olabilen yeni alinan ayakkabisiyla uyuyan cocuklar yok.
Bahcelerde konserve kaynatan salca yapan kaynasma icinde olan komsular yok.
Catilarinda yazlik sebzelerin kurutuldugu evler yok.
Bu liste uzar gider bunlarin cogu aslinda gelistigini sandigimiz teknolojinin hayatimizdan aldigi seyler.
