volkan'ın yüz ifadesinin mütemadiyen değiştiği maç olmuştur. bir kaleci olmanın o ağır yükünü, maçın ilk 20 dakikası içinde volkan da görmek mümkündü. neye uğradığımızı anlamadan yediği gollerle başladık volkan a yüklenmeye. öyle ya, takım iyi bir şeyler yapmaya çabalasa da kalecinin pervasızca yediği goller, tüm ümitsizliğimizi de beraberinde getiriyordu.
daha sonrasında hani o hep sonunu merak ettiğimiz filmler gibi kitlendik televizyonlara ve maç uzadı, yetmedi penaltılara kaldık.
bir sınav daha kalmıştı volkan için, belki de son telafi sınavı başlıyordu. volkan ın yüz ifadesi hırslandıkça gerildi, gerildikçe o geniş yüz uzadı sanki..
o güzel kurtarışların en sonuncusunu da yaptığı anda volkan ı tutabilene aşkolsun tabi.
hem gülerek, hem ağlayarak izliyor ve; "kaç ulan..yakalarlarsa herkes sevinçten üzerine çullanacak" dedik haklı coşku içinde..
ve o sahne gerçekten birbirine girmiş duygularla kah ağlattı kah güldürdü bizi de.
volkan fazla kaçamadı en az yirmi kişi atladı üzerine..
bu başarı türk futbolu için atılmış en önemli adımlardan biridir.
