bok gibi uyandım bugun.diğerlerinden biraz daha kötü.
tam içip içip devrilmelik bir gün.
ama içmeyeli 3 yıl olacak.
dışarı çıkayım dedim açılırım, kafamdaki sikik düşüncelerden uzaklaşırım biraz da olsa.
eski arkadaşlarla görüşmek bana hiç iyi gelmiyor.
gülüyorum, eğleniyorum,çok iyi vakit geçiyorum ama elde ne var?
neye sahipsin?
seni seven insanlar, iltifatlar, gülüşmeler, ee sonra?
elinde ne var?
kim sana değer veriyor?
kim ne kadar yanında?
işin bile yok.
paran yok.
zekisin, akıllısın,entelektüelsin, deli gibi bilgi birikimin var ama bir diploma alıp işe bile baslayamıyorsun.
kaç kere kaç tane sikik insan benden ayrıldı ee senin ama okulun var hala nasıl ilişki yasayacagız diye.
haklı tabi, statuyle insanlar birbirini seviyor, para ile.
ne bana sahip çıkan bir ailem oldu, ne dostum ne sevgilim.
yaşadığım şeyler yüzüme vuruldukca, geçmişi geride bırakmamı söylediler.
bu nasıl mümkündü?
eşitlik hiçbir zaman mümkün değilken,bu düzene nasıl uyum sağlayabiliyordun?
bu kadar kötülük,şerefsizlik,haksızlık varken mutlu olmak mümkün müydü?
insan hayatında bir kere bile mutlu hissedemez miydi kendini?
acı çekmeye mi geldik bu dünyaya, sürekli haset edip, dışlanmaya mı?
beni bu hale getiren neydi,
bu kadar tükenmek için acelem neydi?
