Her şeyle tek başıma mücadele etmek zorundayım. Dünyada beni seven tek insan bizi yetim birakti. Gözümün içine bakan 7 yaşindaki kardesim ve elli küsür gün sonra univeriste sinavim var. Erbakanci babam ya surekli toplantilarda ya da evde uyuyor. Insanlarla iletisimim birer birer koptu. Once bana az cok destek olan sevgilim beni terk etti, sonra en yakin arkadasimla iliskimizi mahvettik. Gun gectikce insanlsrdan nefret ediyorum beni gunaydin diyip open bir insandan cok rahatsiz oluyorum mesajlara cevap vermiyorum aramalara donmuyorum. Her seyden ote de bana onceden guc veren neftet duygusu tipki bir uyusturucu gibi beni ele gecirdi. Onsuz yapamiyorum ve beni yiyip bitiriyor. O kadar mutsuzum ki.. ugruna yasamam gerekn bir dunya artik yok.. en buyuk dilegim son gunlerimi yasiyor olmak.
