merakımı mazur görün, nihayetinde beni böyle yaratan da sizsiniz. bazı şeyleri sorgulamadan inanmak, beni sokakta gezen köpekten ayıran ve yine siz tarafından verilmiş bilincime hakaret olmaz mı? ben mesela çikolatalı pasta yapıp çikolata tadı almak istemeseydim söylerdim böyle bir şeyi.
ya da çok mu gerekliydi sonunu bildiğiniz insanoğlunu yaratmak?
geçenlerde annemin beyninde damar tıkandı. çok ciddi değilmiş allah korudu dediler. öyle bir şey yaptıysanız eğer, eyvallah. zaten annem de gitseydi iyice isyankar olurdum. hatırlarsınız önceden çokça küfür ederdim size, tekrar özür dilerim. sekiz yaşındaki bir çocuğun bir sabah uyandığında ''baban öldü'' denmesine verilen salakça tepkilerdi hepsi, bağışlayın.
ama merak ediyorum da; ben yine iyiydim. başkasının acısına bakıp istemsizce kendi haline sevinebilecek bir canlı yaratmış olmak nasıl bir duygu? 3, 5, 8 ve 10 yaşındaki çocuklarını terör saldırısında kaybeden bir anneye hangi cennet tasviri fayda sağlar?
sırf kendine ibadet etsin diye bir varlık yarattığınıza göre id'iniz süper egoyu nakavt etmiş sanırım. peki benden ne farkınız var?
