kimimiz bir avuç diye nitelendirir, kimimiz iki gram, kimimiz iki kuruş.
ölçütlendirmemiz gerekir mutluluğu çünkü ne zaman biteceğini bilmeliyizdir.
yitiririz veya geri kazanırız. bazen sıkça çalar kapılarımızı, bazen unutur bizi hayırsız.
tarif edilir mi? herkes ayrı tarif eder.
duygusal adam sevgiliyle battaniye altında kımıl kımıllık halidir der.
taraftar adam takımının şampiyon oluşunu öne sürer.
anneler çocuğunu ilk kucağına aldığı anı hatırlar mutluluk deyince.
esnaf için tüm gün iş yapmadığında akşam gelip eli boş çıkmayan müşteridir mutluluk.
her çocuk için bir kar tanesi olsa mutluluk, gökten düşse okullar tatil olsa mesela, serilir sofralara şölen diye.
huzur evinde mutluluk bayram sabahıdır.
ıslah evinde aileye verilen haftadaki o bir günlük izindir .
memur için akşam evine giderken fırından aldığı ekmektir.
tarif edemeyiz tabi.
en öznel duygulardan biridir o. kimi zaman balık gibi kayar gider elimizden, kimi zaman kelebek gibi uçar midemizin içinde, bazen talih kuşu gibi gelir konar omuzumuza, tilki gibi dolanır kafamızda lan nasıl yapsam da girsem şunun hayatına diye.
hayvanlar,nesneler, diğer duygularla desteklemek mümkün tabi onu.
ben bu aralar kaybettim onu, geçen bi 15-20 dk geldi, çayı demlememe rağmen içmeden gitti. yerine hüzün yerine sinir bıraktı hatta kerata. halbuki sevdiği portakallı kurabiyelerden almıştım köşe başındaki fırından.
