Bu bir temsildir, idrak edebilmek için bir kıyastır.
Aslında istemek değil de muradetmek kullanılsa bir derece daha iyi olur ama yine de kafi değil.
Ene diye bir kıyas unsurumuz var ki ilahı idrak etmek için en önemli denge unsurumuzdur. Ve evet bazen kendinden pay biçmen gerekir.
Her güzellik sahibi güzelliğine müştak aşıklar ister,
Her iyilik sahibi ihsan etmek ister,
Her kemal sahibi kendine hayran kullar ister,
Her rezzak açları, her şafi elbette ki hastaları, hastalıkları ister...
Bu bir temsili dengedir.
Türkçe düşünmek, hatta temel kavramdan uzaklaştıran her hangi bir dilde düşünmek bile hatadır. Bu bir mantıktır. Tevhiddir.
