Hem kalbini hem beni yoruyorsun boş yere.Suçlu hissediyorum kendimi hiç bir şey yapmadığım halde .iki üç mecburi kelimeden ibaret kalması gerekmez miydi her şeyin? Yüz yüze bakacağız kaç sene daha,aynı koridorlarda yürümemiz gerekecek.Çok ayrı yönlere doğru yol aldığımızın farkına var,barış diye bağırıp,barışı savunup kana bulanmış ellerin peşinden gidiyorsun onların doğrularını kendi doğrun belleyerek ve ben bu iğrençliğe bulaşmak istemiyorum,sırf bu yüzden bile başlamadan bitmesi çok daha hayırlı,bırak uğraşmayı beni sinirlendirmekten başka bir işe yaramıyor çünkü.
