yalnız daha mutlu olmaktandır belki de.
buğulu karelerin hiç görünmeyeni..
ihtiyacın olsa da, işin düşse de sevmemektedir.
üzerine gelen adımları olan, yüzüne çarpan yüzlerden, gözüne vuran gözlerden bıkmanın bir başka şekli..
küçük çıkarların efendisi olmasından ya da..
hayata bir yerden istemsizce bağlanmış yaşayan varlıklar.
amaçlı , amaçsız sona doğru koşan, tüketmeyi seven ve hiçbir şekilde tamam, yeter demeyen doyumsuz varlıklardan nefret etmek.
farklılık ya da çıkıntılık olsun diye değil, gerçekten sevmemek..
yalnızlığı sevmek, ona alışmak..
en azından düştüğünde kimin ittiğini bilirsin. ki bu sadece kendindir.
