Öncelikle bu zorlukların cinsiyetimle alakası olduğunu düşünmüyorum. Sadece ben olmanın zorlukları;
Sürekli alternatif çözüm üretme kabiliyeti sonucunda; problemler karşısında gözlerin size dönmesi ile çaresizlik anında oluşan baskıyı kaldırabilme olayı.
istemsiz şekilde size karşı önyargı sahibi olanlar kümesinden rastgele bir eleman seçip önyargılarını sikip atmak. ( bu zor bi süreç ama beni çeken şeyler var)
Içindeki şiddet eyilimini devamlı bastırmak zorunda olmak. Tepkilerini normal normaline indirgemek.
Sahip olduğun farklılıklar sayesinde ilgisini çektiğin insanların, farklılıklarını senden almaya çalışması ile başlayan o iğrenç dönem arasındaki ikilemler süreci.
Sürekli kıyas ve kalıp içine sokulma uğraşı. Bu genelde kadınlar tarafından yapılan bi hareket. Örneğin; bir erkek şiir sevmek zorunda gibi bir şey. Sevmiyorsan bile kadınlar romantiklik adı altında senden şiir okumanı bekliyor. Çok saçma bi olay bence. Sıradanlığın hamurunda yoğrulmuş basit insanlar...
Sürekli bir güven problemi yaşamak, hayatta annen ve baban dışında güvenebileceğin hiç kimsenin olmaması ama onlara güvenmenin de pek bir anlam ifade etmemesi.
Hedef, amaç, hayal gibi şeylere sahip olmamak. Aslında bunun tek zorluğu karşındaki insanlara bu durumu anlatmak. Sonuçta hedefimin olmaması da bir hedeftir?
Uyuşturucu kullanma özgürlüğüne tam manasıyla sahip olamamak.
Anlatmaya ve dinlemeye değer insan sayısının azlığı.
Daima dik durmanızı bekleyen insanlardan ruhsal çöküntülerinizi gizleme sonucu zihinde oluşan anlamsız yorgunluk ve bu süreç sonunda duyguları hissetme ve birbirinden ayırma yetrneğini kaybedip her şeyi siyah ya da beyaz şekilde kategorize etme.
Sürekli geçmişinin sorgulanması sonucu geçmişten arınmakta yaşanan zorluklar. Bu biraz daha erkeksi olabilir, çünkü nedense tanıdığım çoğu kız geçmişime daha da saplanma sebebim oldu ama artık bunu aştım.
