üsengeç olmaktan nefret ediyorum.
sürekli birşeylere geç kalırım.
2 kez aldatıldım ve bu ilkinde çok koymuştu ama ikincisinde sadece küfür etmistim.
Günlük hayatta çok gülen birisiyim, taniyanlar bazen çok duygusuzsun der. ama aslinda hic öyle degilim. Aşırı duygusalim bazen duygusuz görünmek zor oluyor.
ve bazen en kücük bisey icin bile çok üzülüyorum sonra kendi kendime insanlar neden böyle diye soruyorum ama cevap bulamiyorum.
metal dinliyorum ve dinlerken yaşadıgımı hissediyorum kimsenin bana hissettiremedigi duyguları dinledigim müzigin bana hissettirmesi beni müzige daha çok baglıyor.
kendimi teselli etmek icin ne gerek var yada zaten cok gereksizdi gibi cümleler kuruyorum.
