1- annem uykusunun bölünmesinden hiç hoşlanmaz. 2 yıl kadar önce bi çin restoranında çalışıyorum. annemle dedik ki, izinleri aynı güne denk getirsek de bigün birlikte vakit geçirsek. tamam. ben iznimi anneme ayarladım. hayaller kuruyorum. annem bana kahvaltı hazırlıcak, sonra hazırlanıp dışarı çıkıcaz. ben anneme aylığımdan çektiğim avansla bişeyler alıcam falan. neyse, sabah 8 gibi zil çalıyor. ben uyandım ama yorgunluktan gözümü açamıyorum. yastığı yüzüme bastırıp uyumaya devam ettim. biraz sonra annem odasından çıktı. ve sonra bir şeyle bir yere vurma efekti gelmeye başladı. bildiğin sert bir cisimle biyere vuruluyor. zil önce nezle olmuş tofaş kornası gibi kısık sesle çaldı ve hemen sonra tamamen sustu. gözlerimi fal taşı gibi tavana dikip bikaç saniye olanlara anlam vermeye çalıştıktan sonra yataktan çıkıp alt kata indim. merdivenden kafamı uzatınca şunları gördüm. aldığı darbeler sonucu parçalara ayrılmış ve kabloları duvardan aşağıya sarkan bir zil, toz toprak içinde kalmış bir halı ve elinde çekiçle burnundan soluyarak bana bakan bir anne.
- anne, iyi misin?
+ mükemmelim. zıbarıp yatmaya gidiyorum.
- oğluna kahvaltı hazırlarsın diye düşünmüştüm..
+ bidaha elimde çekiç varken benden kahvaltı isteme.
- ahahaha. peki annecim, uyu hadi biraz daha..
2- son 5 gündür özel bir numaradan tehditler alıyorum. çoğunlukla 'ölmeye hazır mısın delikanlı' deyip kapatıyorlar. ben de bişeyler söylemek istiyorum ama fırsat vermiyorlar. söylemek istediklerimi kayda aldım ve aramalarını bekledim. telefon çaldı. bilgisayardan ses kaydını açıp telefonu açtım. gözüm telefonda. acaba yine kısa sürede kapatacaklar mı diye bekledim. kapatmıyorlar. dinliyorlar.
ses kaydım bitti ve telefonu kulağıma götürdüm. ses yoktu. hala beni arayarak rahatsız etmek istiyor musun diye sordum. şimdi gidiyorum ama güçlenip yine gelicem, sandığımdan güçlüsün deyip kapattı.
arayanın kim olduğunu tahmin edip onlara iki şey söylemiştim. eğer onlar olmasaydı her şey bitecekti. ama eğer onlarsa ben kazanacaktım. şans benden yanaydı ve onlar çıktı. sadece iki cümle kurdum. ve bidaha arayamadılar. bazen cesaret her şey demektir. kimseden ve hiçbir şeyden korkmayın.
