Ne demiştin bana o kadikoyde simit sarayında "elbet birgün beni unutacaksın. Evlenip çoluk çocuğa karışınca da hala beni mi düşüneceksin?"
Bak şimdi bi kaybolmuş gibi gün sayıyorum.
11 ay 16 gün olmuş... Uzun süre gecmiş..
16 demişken...
Bu haziranda doğum günüm sensiz geçti. Herkesten birşeyler duydum ama senden hayır..
Şimdi bu ayın 29'unda doğum günün.. kim bilir kimler kutlayacak. Neyse cevabını bildiğim şeylerle o gözlerini yormayayım.
Unutmak, sevgiyi yitirmek mümkünmüş, gösterdin bana ama ben yapamadım. Başaramadım.
3 aylığına yapıyor gibiydim ama olmadı.
Demekki insan bir kez gerçekten sevdi mi. Başaramıyor.
Umarım karşıma seni unutturabilecek biri çıkar, tıpkı senin karşına çıktığım gibi. Ama bu sefer ben senin yaptigini yapmayip dört elle sarılmayı istiyorum ona. Seninle kurduğum hayali onunla sonlandırmak istiyorum.
Her gece sol gözümden akan yaşı durdurmak istiyorum.
Sol sol derim hep, hep sol.
Hep bu sol yanımdan çektim, sol gözümden aktı sel oldu. Göz yaşı demek gelmiyor içimden. Kalbim kanıyor durmuyor. Neyse sanırım sacmaliyorum.
Ne yapiyorum ben. 11 aydır bir kez bile sormamis birinimi özlüyorum.. Ölsem bile bi sekilde duyar belkide konusurdun kendi kendine tupki ben dinliyormuscasina.. Bazen ölmek gerek bunlari duymak icin. Ya da bu goz yaslarini durdurmak icin. sabah olmus, saat 4:38 sabaha ceza gibi bir ceza pratiği ve yazılması gereken bir elestiri var. Kendime gelmeliyim.
