acizane bir kardeşiniz olarak, kendi yaptığımı aktarcam burdaki arkadaşlara;
dışarı çıkarım önce bir sakin tenha bir küçük kafe yada çay ocağında bir fincan limonlu çay iyi gelir. sonra en yakındaki camiye girerim, güzel bir abdest acele etmeden sakin sakin yalnız başıma namaza dururum. kendime gelene dek. sakinleşene dek. moral bozukluğum ve canımın sıkıntısı geçene dek. kendimi namaza vermeye gayret ederim. arada boşluklarda ---la havle vela kuvvete illa billahil aliyyil azıym-- okurum. kendimi iyi hissettiğimde rabbime dua ederim. hamd eder şükrederim halime. her şeyin yoluna gireceğine dek inancım kalbimde oluşana dek namazı bırakmam.
kalbim huzuru bulduğunda kuş gibi rahatlayıp dışarı çıkar işime gücüme bakarım. bundan daha etkili bir yöntem bulamadım henüz. şunu biliyorum ki içimi ferahlandıran ancak rabbim dir. ondan başka kimseden de yardım istemedim. elhamdülillah.
