belki de hayatının aşkına kavuşmaya bile engel olan anlardır.
benimki şöyledir;
sene 2009 du galiba tam hatırlamıyorum. yaz tatili için ailece fethiye'ye tatile gittik. sahilde Yeni yaptığım baklava dilimi kaslarımla kız tavlamaya çıkmış, sağa sola çapkın bakışlar atıyordum.
ya sıcaktan ya da yokluktan hayal ya da gerçek arası suya girmek ve girmemek arasında kalmış bir kadın gördüm.
tabi ki bakmadım bakmam zaten. ben efendi bir erkeğim.
Kıvırcık saçları bikinisinin askısından, iri ve dolgun göğüslerine doğru dökülüyordu.
maviydi bikinisi arkadan bağlamalı olanından.
incelemedim tabi ama, kalçaları da dolgun ve taş gibiydi.
adım adım yaklaştıkça farkediyordum ki bacaklarında selülit bile yoktu. dikkat etmedim ama, ayak bileğinde halhalı vardı. ucunda kalp olan.
terlikleri parmak arası ve Yeşil beyaz renkliydi.
memesini tokatladığım sanki tanrıça gibiydi.
aramızda 3 metre kaldı ya da kalmadı, karar verdim.
"Merhaba" demeliydim ona.
yaklaştıkça kalbim ritim bozukluğuna uğruyordu. yokluktan ya da sıcaktan olacak ki, söylemesi ayıp erekte oluyordum. normalde olmam tabi. efendi bir erkeğim ben.
lanet olası şort dardı.
sanırım çüküm kalbimden daha istekli olacak ki, bütün pompalanan kanı kendine çekti şerefsiz.
birden bire döndü!
o dönünce ben de döndüm ve geldiğim yöne doğru yürüdüm.
o an kesip atasım geldi şerefsizi. ama yapamadım.
tanrıça geride. ben, arkası dönük pansiyon yolunda ve kalbim ne olduğunu anlayamaz halde atıyordu. biz bu karmakarışık ruh halindeyken, küçük şerefsiz halen kendi derdindeydi.
kesip atmalıydım, yapamadım.
Nasıl yapabilirdim ki?
daha ne mutluluklar ya da rezillikler yaşayacaktık onunla.
