az önce gördüğüm bir fotoğrafıyla beni çocukluğuma götürmüş ülkedir.
çocukken de yağmurun her yere aynı anda yağdığını zannederdim, tıpkı bugün uyandığımda her yerde her şeyin aynı dinginlikte olduğunu düşünmem gibi.
elbette biliyorum ki hiçbir şey yolunda değil. ama bir de gerçeklerle yüzleşmek tarafı var insanın ki son derece derin bir andır o.
gözümün önünde; bombalanan evler, bacaksız çocuklar, çatısız mahalleler, duvarlardaki savaş izleri, kaçış yolu arayan insanlar, yıkık minareler, oradaki kıyımdan beslenen insanların olası yüz ifadeleri, sığınak arayanlar, aç uyuyanlar, mermi, bomba, çeteler, kan ve daha çok kan...
yazıklar olsun kan ile, can ile beslenenlere, savaşa, petrolünüze, dolarınıza, euronuza, paranıza, servetinize dedirten ülkedir.
