bugün ben bu başlığa nasıl denk geldiysem o da bana denk geldi koskoca şehirde. allah bunları yollarından saptırsın hocam ne diyeyim valla sapsınlar, sapsınlar da benim karşıma çıkmasınlar artık. ben evime geleyim şöyle işlerimi halledeyim rahat uyuyayım, sabah kalkıp yüz haftadır ertelediğim işlerimi yapayım diyorum. sinirden uyuyamıyorum. ne diye bu kadar kafaya takıyorum? hayır o değil, birine değil, hepsine takığım resmen. görsen acırsın halime hangisine kızacağımı şaşırıyorum. keske shift+delete enter yapabilsem... tek delete enter'la yürümüyor bu işler. neyse sinirim hemen geçmişti. aslında sinir değil, merak sanırım beni strese sokan. normalde de meraklı biriyim her şeyi bilmem lazım yoksa olmaz. merakımı borçlu olduğum çok konu var fakat duygusal konularda bu duyguyu pek işlevsel sayamıyorum. yoksa bana ne karşı komşunun kızı dişçilik mi okuyor? tıp mı?
geçen elinde bi alçı çene kalıbıyla çıkarken gördüm kapıyı zank diye açınca, kediler üstüne atlayınca, korkup alçıyı düşürdü. amaan kalıba döküp çıkarıyorlar zaten hiç üzülmedim. uğraşsın dursun. eski sevgilimle kanka olmuş okulda. bak gördün mü hocam? her yerden fışkırıyorlar... her yerden...
en yakın arkadaşımın bi arkadaşıyla çıktım bi ara.sonra niyetler bozuldu, ayrıldık. şimdi iyiyiz arada sırada konuşuyoruz. aynı sektörde çalıştığımızdan arada yardımlaşıyoruz falan. bu ara ben aramayı bıraktım. hemen söylemiş arkadaşıma "höç örömöyör." lan ben seni her allahın günü aramak zorunda mıyım? neyse güldüm geçtim bende. anlatan en yakın arkadaşım olduğu için çok şeyapmak istemedim. lan bi baktım bunlar tiyatroya gidiyor, habire buluşuyorlar falan. arıyorum arkadaşı nerdesin diyorum. "yaaa canımsın hanifeyleyim. ehuehue dur kız hanife seninkiyle konuşuyorum.ehueh"?!?!! seninki?!?!?!! sensin seninki?!?!? ne yapıyosunuz oğlum siz benim hayatımı neden kökünden baltalıyosunuz? biz sevgiliyken bu kadar görüşmüyorlardı. her bi taraftan etrafımı sardılar resmen s.o.s ya s.o.s hocam...
