Bir kere ülkemizde eğitim sistemi değil sadece öğretim sistemi mevcuttur.
Okullarımız öğrenciyi hayata karşı hazırlamaz, aksine onların dış dünyada hiçbir şekilde işine yaramayacak bilgilerle genç dimağlarını işgal eder.
işi bitmiş, fosil olmuş hocalarla dersi götürmeyi amaçlayan bir sistemimiz vardır. Niceliği arttırmakla niteliğin arttığını sanan bir sistemdir bizimkisi.
Sistemimiz öğretmenlik mesleğinin statüsünü ayaklar altına almıştır.(eğitim fakültelerini doldurup daha sonra mezunlara iş imkanı sağlayamaması.)
Öğretmenlerin çocukları bir beton olarak görmesi ve işlemesi. Çocuğun duygu,düşünce,deneyimlerini hiçe katması.
Öğretim sistemimizde hiçbir eksiklik olmadığı için öğretmenlerin tek derdinin erkek öğrencilerin saç uzunluğunu kontrol etmesi.
Milli ve manevi şuuru aşılamak yerine hocaların müfredat şuuru aşılaması.
Sınıflarda bir kitaplığın olmaması, olsa bile çocuğa kitabı: engin bir haz değil; zorla derste bir saat okunan şey olarak tanıtması.
Örnekler uzar gider. Daha etraflıca düşünüldü mü sabaha kadar da yazılır. Son söyleyeceğim şey : Ülkelerin Eğitim-Öğretim politikaları milli olur değişmez. Bizim ki ise iktidarlara, hatta artık bakana göre değişen bir hal almıştır.
Ek: Hocalarımızı böyle davranmaya iten, çoğu zaman eğitim sistemimizin davranışçı paradigmasıdır.
Not: Kendimde bir öğretmen adayıyım.
