omuzlarımda bir yük varmış da gitmiş gibi sanki....öyle mutlu ve huzurluyum bugün.
sabahın erken saatinde kalkıp vazifemi yaptıktan sonra mükellef bir kahvaltı yaptım. ardından saçlarıma fön çektim, hafif bir makyaj yaptım. az sonra da gözüme hoş görünen kıyafetlerimden birini giyip arkadaşımın hediye ettiği saat ve kolyeyi takacağım üzerime...sonra bugün uzun bir aradan sonra beyaz önlüğüme gülen yüz rozetini takıp öyle gireceğim sınıflarıma...zaten hep güler yüzlüyüm, hiç bağırıp çağırmam ama o rozet de orada dursun işte...öğrenciler böyle ne zaman azıcık şık olsam ayağa kalkıp alkışlarlar, gene aynısını yaparlar biliyorum, sonra özel bir gün olup olmadığını ya da bir buluşmam olup olmadığını sorarlar, ardından "bir gün en güzeliyle olacak, hep iyileriyle karşılaşın" derler. 14-18 yaş arası benim gözüme çocuk gibi görünen ama kocaman yürekli kişilerin içten ettiği dualar ne kadar da mutlu kılıyor beni, geçende gözlerim dolmuş, farkında bile değildim.
huzurluyum, mutluyum, şükürler olsun. sanki daha da mutlu olacakmışım gibi hissediyorum.
