üzücü ve kahredici olandır. bazen olduğum yerde çömelip kara kara bunu düşünerek hüzünlenirim. "neden ama neden" diye sorarım kendime ve bir cevap bulamam. sonrasında yolda gördüğüm bütün kızların kolundan tutup "neden ilgi duymuyorsunuz neden neden" diye sitemde bulunup içimdekileri dökerim. bunu garip karşılıyorlar nedendir anlamadım ama. halbuki mesela kitapçıda beraber gezerken "yhaa bak ne buldum karl segın yazıyoo resimli mesimli çok tatlı bişey buuu" diye heyecanlanan kızlarımızın olduğu bir dünyada yaşamak insana yaşama sevinci aşılar. aah ah... işte hep makyaj, hep kaslı erkekler, hep alışveriş, hep gıybet... yapacak bir şey yok galiba.
