insanın düşünebildiği en çok acı veren kaynaktan, ateşten ilhamını almış.
Niye uzayın karanlık boşluklarında sonsuza kadar, adeta daha değişik bir ölümsüzlük şeklinde dönüp durmak değil mesela? Niye atomlarına kadar ayrılıp her bir parçanın ayrı ayrı acı çekmesi değil mesela? Niye kozmik ama canlı ışıkların pençesinde kıvranıp durmak değil mesela?
Belki o zamanlar atomdan, insanı bakar bakmaz çıldırtan kozmik ışıklardan, kara deliklerden haberder olmadığımız için...
