Yaşamanın gerçekten anlamsız olması, ölmek istemek değildir aslında yaşamın değersizleşmesidir.
Yaşamak dediğin çevrendekilerle kurduğun ilişkiler bütünüdür. Arada error vermesi doğaldır bu ilişkilerin, bunlara saplanıp kalmaktan ya da buradan bir depresyon çıkarmaktan daha geniş bir bakış benim kastettiğim.
Dünyada bir varlığın ve düşüncelerin var. Gelecekle ilgili bildiğin tek şey bir gün öleceğin. O zaman anlamsız hale geliyor herşey. insanlık tarafından sana sunulan bir paket program var; diyor ki sen kafanı takma böyle şeylere ölümden sonra sonsuz bir yaşam var burası orası için bir sınav. Sen bu paket programı sorgusuz sualsiz kabul edersen; tasasız, depresyonsuz ve kısmen mutlu bir hayatın olur.
Dünya tarihine ve tabi ki bugünkü medeniyete yön vermiş büyük insanların çoğu bu paket programa inanmadan yaşadılar. Öleceklerini yani yok olacaklarını bilerek hayatlarını farklı bakış açıları, düşünceler ve icatlar üretmek için harcadılar. Ama bunu nasıl bir motivasyonla yaptılar hiç bir kaynakta bu motivasyonun kaynağı yazmıyor. Herhalde neye odaklanırsan oradan devam ediyorsun hayatta.
Peki inanmayanların zevk-ü sefaya mı dalmaları gerekiyor. Aslında buradan baktığın zaman o eğlenmelerin hapsi de boş değil midir.
Ölmek istemek cümlesi bana göre hatalı bir cümle. Çünkü bence bu olumlu bir istek belirtmiyor. Yaşamaya devam etmek istemek ama bunun mümkünatının olmaması insanı ölüme iter.
Dünyadaki en acıklı hikaye sarmalı bu olsa gerek.
