30 yaşında, ülkede belli bir saygınlığı olan mesleği yapan, büyük bir şehrin iyi bir semtinde yaşayan biriyim. ama çoğu kişinin burun büktüğü, izleyenlerin zeka seviyesini küçümsediği dizileri izliyorum ve gayet de isteyerek, beğenerek izliyorum. 19 ay önce kardeşimi kaybettim ve ondan sonra bir sene boyunca hiçbir şey izlemedim, daha sonra yavaş yavaş dizileri izlemeye başladım ama sadece beni başka dünyalara götürecek, beynimi çok kullanmamı gerektirmeyecek dizileri izleyebildiğimi fark ettim. 19 ay içinde olan hiçbir haberi izlemedim, okumadım, zaten ne zaman haber izlemeye kalksam kardeşimin ölümüne benzer ölüm haberleri gördüm televizyonda (belediye otobüsü çarpması). ondan sonra kiraz mevsimi ve çilek kokusu izlediğim iki dizi oldu, haftada belli saatlerde kafamı boşaltabiliyordum böylece, benim deşarj olma yöntemlerim olarak kabul ettim bunları ve dün biri final yaptı, bugün de bir diğeri bitiyor, ben dün resmen biri bitince hüngür hüngür ağladım lan, az önce de diğerinin final fragmanını izleyerek ağladım. kim ne derse desin o ikisi bana iyi geliyordu ve üzgünüm sözlük, beynimi boşaltabileceğim, birkaç saatliğine de olsa boş boş bakabileceğim dizilerim yok artık.
