Çok normal bir durum. Namazın ilk zamanlarını düşünün: TV yok, sinema yok, kitap yok, müzik yok, günümüz anlamında çalışmak yok, elektrik yok, o yok bu yok. insanlar zaten boş beleş yaşayıp günü uyuyarak geçiriyorlarmış. Şimdi onca koşuşturmanın ve dünyevi zevkin arasında zaman ayırmak hakikaten zor.
Eskiden elektrik yokmuş insanlar tavuk gibi 8'de 9'da yatağa yollanıyormuş; sabah da namaza kalkması haliyle kolay oluyormuş.
şimdi 12'ye kadar oturan/ ders çalışan/ iş yapan/ tv izleyen/ bir insanın sabahın köründe namaza kalkması elbette çok zor.
Yaşam şartlarının günümüzdekiyle en ufak bir bağlantısı olmayan 1500 yıl önceki bir uygulamanın günümüzde zor gelmesinde anormal bir şey yok. Anormal olan o zamanın bu uygulamalarını hala günümüzde sürdürmeye çalışmak, olmuyor bedene küçük geliyor artık.
Ha şimdi kılanlar daha çok sevap kazanıyor mudur? Bence adaletsiz bir yaklaşım olur ama bu açıdan da bakılabilir olaya. Bu kadar yoğun bir koşuşturmacanın ortasında daha zor işleri.
