bir tanesini hatırlıyorum. o zamanlarda tipimden ve giyiniş tarzımdan dolayı şahsıma laf atan 4 kişilik "adam" grubuna önce kulaklıklarımı çıkarıp sadece dik dik bakmam, hemen sonrasında "ne bakıyorsun yaprağım" sözünü işitmemle birlikte ukala bir tavırla gülüp umursamayarak kulaklıklarımı takarak yoluma devam etmem. akabinde bu adamların beni sırtımdan çekip bir güzel dövmesi. yani filmlerdeki gibi bir dayak yedim şu hayatta evet. tabii ben de bir kaçının gözünü morartıp burnunu kırmadım değil. 4 kişi bu o kadar da olsun değil mi sözlük. yani benim gibi kendi halinde bir adamı bile kavga ettiriyorlar zorla ayıp. sonuçta ne demiş kafka? "Beyinlerimiz savaşsın isterdim ama görüyorum ki silahsızsınız bayım". el mecbur uçan kafalar savaşıyor tabii.
