aşıklar kenti ankara'da başardığım eylem. ömrü deniz kıyısında geçmiş biri olarak bindiğim arabalı vapurun yüzeyini 2-3 cm olacak şekilde kaplayan karlara vapurdakilerle birlikte çocuklar gibi sevinen ben, neredeyse dizime ulaşacak kadar karı görünce ne yapmam gerektiğini bilememişimdir hiçbir zaman. bu yüzden eline aldığı kar topunu nasıl oynaması gerektiğini bilmeyip yine yerine bırakan biriyim ben.
ankara'da gece elleri cebinde lapa lapa kar altında yürüdüm ve bunu hiç unutmayacağım. üstelik boşluğa kar topu bile fırlattım.
