ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. annem çok vurdumduymaz olduğumu söylüyor, babam vizyon sahibi olmam için beni sürekli telkin ediyor. ama ben neyi neden yapmam gerektiği konusunda kendimi bir türlü ikna edemiyorum. önüme bir hedef koysam ve ona ulaşsam sonra ne olacak diye düşünüyorum, hadi diyelim bir hedef daha koydum sonra bir tane daha, bir tane daha... peki bu nereye kadar sürecek böyle? elde ettiğim her şey elde edince olanca çekiciliğini yitirecek ve ben milyonlarca insanın kurduğu şu cümleyi kuracağım ''bu muydu istediğim'' ya da ''her şey bunun için miydi'' kısacası pişmanlık ve anlamsızlıkla harmanlanmış bir düşüş olacak sonunda. bu noktada hayata hedefler koyarak bir tepki vermemem gerektiğine inanıyorum. kısacası çabalamadan, etkisiz, tepkisiz bir varoluş halindeyim şuan. ama buda yeterince can sıkıcı. bu sefer neden bir şey yapmıyorum, bir şey yapmıyorsam neden yaşıyorum? diye soruyorum kendime. sonuç olarak uzun vakittir ardı arkası kesilmez soruların esiriyim. hiçbir şeyden zevk almıyorum, kimseye karşı bir şey hissetmiyorum. sonum ne olacak bilmiyorum sözlük. çok acı çekiyorum sadece.
