Öldürmüyor surunduruyor sanırsınız, ama öldürür. Umudumuzu öldürür. Çünkü herkes bilir ki hayal kırıklığı değildir mesele olan artık umut edemeyisiniz olmasıdır. ne zaman onu dusunseniz kalbiniz bulunduğu yere sığmaz gibi gelir. içiniz öyle bir yanar ki sürekli su içip o yangını sondurebileceginizi sanıp saçma sapan buna inanirsiniz. Yemek yiyemezsiniz, çoğu zaman ağlayarak uyanirsiniz. Medeni hukuk çalışırken bile o sorudaki evli cift siz gibi gelir. Her şarkıda o olur, bütün şiirler onla anlamlanir. Beriye düşersiniz. Çeker sizi. Siyah portakallar yersiniz. Zehir yersiniz zehir. Uyku uyutmaz bu illet. Tırnak kenarlariniz yara olur. Biri gelir der ki "zaman ilactir her şeye" doğrudur. ilaç zamandır. Unutulmaz ama zamanla yaranın acısına duyarsizlasirsiniz, başınızdan aşağıya her dakka kaynar sular iniyormus gibi olmaz turuncu portakal yemeseniz dahi siyah da yemezsiniz. Sonra kitaplara sarilirsiniz. Hayal ederek gerçeklerden uzaklaşmaya çalışırsınız, ondan uzaklaşmaya çalışırsınız. ideallerinize sarilirsiniz. Bir ise girin mesela. Ben 3 ay garsonluk yapmıştım sırf yorgunluktan yogunluktan uyuyabileyim diye zamanında. Yoksa boşluk düşündürür kurdurtur. Onun olup olabileceği yerden kaçın. Ozleminize yenik düşmeyin. Çünkü bataklık gibidir onu görme isteği ne kadar görürseniz o kadar baglanirsiniz. Dirilmeye başlarsınız sonra. Eksiden degil, sıfırdan.
