Burada kürt ölünce terörist oluyor, asker polis ölünce işgalci TC oluyor, alevi ölünce allahsız oluyor, gezi parkı eylemcisi ölünce vatan haini oluyor, ülkücü ölünce faşist oluyor, eşcinsel ölünce ibne oluyor. Ölen her bi bok oluyor da bir türlü insan olamıyor.
Bütün avrupa paristeki olaylara ağlıyor. Ölenin dinine, derisinin rengine, etnik kökenine, cinsiyetine, cinsel tercihine bakmadan giden canları için yas tutuyor.
Almanyada arkadaşını korurken ölen türk kızı vardı hani hatırladın mı? Almanlar unutmadı onu. Bütün ülke saygı duruşunda bulundu. Ankarada ölen yüzün üzerindeki vatandaşlarımız için biz ne yaptık? Milli maçta ölenlerimiz için saygı duruşunu yuhaladık. Bunu ben yapmıyorum, sen yapmıyorsun, o yapmıyor; biz yapıyoruz.
Biz daha kendi acılarımızı beraber yaşayamıyoruz. Bu coğrafyada insanın değeri yok. Bir zamanlar vardı ama artık onu kaybettik. Bu coğrafyada insan ölümleri sadece istatistik, ama orada trajedi. Çünkü onlar acılarını paylaşıyorlar, bir şekilde beraber yaşamanın yolunu buluyor ve bundan keyif alıyorlar. Biz ise anca acıları yarıştırıyoruz. Biz daha birbirimizin yasını tutamazken, kendi yaşadığımız kayıplar için başkalarının sempatisini beklemeyelim.
