izledim, beğendim. filmi uzun uzun da eleştirebilirim ama işte ıraktaki gerçekleri anlatmıştır özellikle bunun için gidilmesi gerek şeklinde ki yorumlar abesle iştigal etmektir ve hatta ırak'ın, ıraklının çektiği acılara ayıp etmektir. şöyle ki ırakta bunların ve kesinlikle daha fazlasının olduğunu öğrenmek yada bilmek için (üstelik o tarihe tanıklık ederken) bir filmin aciz yardımına ihtiyaç duymak acıtır. savaşın olduğu heryerde büyük acılar, dramlar, sayısız trajediler vardır. bu filistinde de böyledir, açlıkla ve doğal felaketlerle savaşan bangladeşte de durum böyledir. bu filmlere gidince, onların çektikleri acıları görünce üzülmek onların acısını azaltmaz. ıraklılar bunu bilseler kırılırlar bile, kapanırlar içlerine, küserler belki insanlığa- ki zaten bence çok kırıldı ve küstüler hepimize- çektiğimiz ızdırabın, akıttığımız gözyaşının milyonda birini gördünüzde kılınızı bile kıpırdatmadınız diyebilirler, haklılar. ayrıca ve son olarak bu filmin batı yada amerikada gösterilince durumun değişeceğini ummak yada beklemek acziyet faciasında dalgıçlık yapmaktır, aymazlıktır. batının severek yediği boku; bakın aslında bu yediğiniz bok demek, komiktir. amerikanın genelde hiçbir yerdeki özelde doğudaki insanların kalbine sıçtığı boku temizlediği görülmemiştir.
