memleketimin acı bir gerçeğidir. bodrum'da nasibini almıstır. netekim çocuklugumuz ayaz soguklarında sokak lambalarında havada ucusan bişiylere bakmış, görememiştir. ammavelakin 1960-70 li yıllarda suların dondugu çatılardan sarkıtların sarktıgı rivayet ediliyor. demek ki neymiş;
(bkz: küresel ısınma)
dogru bir önermedir lakin sırf bu yüzden hep yagmur yagmayan arada sırada kar yagan bir memlekette okumayı hayal etmiştim hep.
taa ki öss sonucları açıklanana kadar ondan yana da şansımız tutmadı. gide gide daha da güneye indik kıbrısa gittik anasını satıyım. hayatımın daha ilerleyen bölümlerinde kuzey afrika mı var diye kıllanıyorum mütemadiyen.
