dramatik kurgu bilenler (ki biri kendine "yazarım" diyorsa bunu bilmek zorundadır) çok iyi bilecektir ki hikayenin etkileyiciliği, izlenirliği, takip edilebilirliği ve sürekliliği gibi durumlar için çatışma unsuru şarttır. yani hayat normal seyrinde giderken, bir şey olmalı ve o normal seyri bozup çatışma unsuru olmalıdır. dümdüz akan bir şey kimse için çekici gelmez. şeytan bunun için oluşturulmuş bir figürdür.
Koskoca yaratıcının, kendi yarattığıyla iddiaya girip "tamam sen kullarımı caydırmaya çalış, benim kullarım sana inanmaz, inan da yanmayı hak eder" demesi ne kadar mantıklıdır? diğer yandan şeytan, yanacak, nihayi sonu biliyor, hiçbir kazanımı yok ama inadı uğruna, hırsından egosundan kuduruyor bunu yapacam diyor. sonra durup dururken biz insanlar sınava tabii tutuluyoruz, niye? bir iddia uğruna...
Yani koskoca yaratıcı, durup dururken şeytanla iddialaşıyor, sonra elçiler falan gönderip dini yaygınlaştırmaya, öğretmeye çalışıyor... niye ki? neden yani, dert ne? neden beni sınava tabii tutuyor, eline ne geçecek. hani tamamen ona ait olan, kendi hizmetinde olacak bir ordu mu elde etmek niyetinde, böylece dünyayı ele mi geçirecek? dünya zaten onun... Ben mesela cennetlik ya da cehennemlik bir kul olsam onun için ne fark edecek? ben hayınsam, zalımsam bunu zaten kendisi, yaratıcım olarak bilmiyor mu? atsın beni direkt cehenneme... o her şeyi bilir, her şeyi görür. o zaman niye sınav, neden sınav?
