bir hışımla seni sevmiyorum deyip , bunca çabalarıma rağmen dönmeyip , üstüne sakinleştikten sonra bir daha seni sevmiyorum dedikten sonra benim için olandır.
varsın bu saatten sonra fiilen yaşasın , dilediği kadar mutlu olsun , çoluğa çocuğa karışsın yeni birileri girsin sürekli hayatına , ben yeterince üzüldüm onun yerine de üzüldüm , bu saatten sonra üzülmesin , üzülmesinin bana bir faydası yok zaten...
artık benim için her gün mezarına ziyarete gidip bir gül bıraktığım , her güne başlarken acısını içimde hissettiğim ama yokluğuna zamanla alıştığım , hatta tüm yaşadıklarımızın birer hayal gibi gelmeye başladığı , sesini kokusunu bile unutmaya başladığım bir ölü..
ama keşke bunu yapacağına ölseydin ya da ben ölseydim de bizim ayrılığımız adam gibi bir ayrılık olsaydı , o bizim için yaptığın dosyanın son yaprağına 1 avuç toprak bırakarak kapatabilseydik , bunu bile beceremedik...
keşke bir ömür bu saydıklarımı kendi içimde değil de bizzat fiilen yapsaydım , her gün o bir daha asla dinlemeyeceğim dediğim zakkum'un gökyüzünde şarkısını seni düşünerek dinleseydim her gün bunun için ağlasaydım , sen soğuk toprakta üşüme diye geceleri bile yanına gelip mezarına sarılsaydım , keşke seni hiç unutamayacağım bir şekilde gitseydin , söz verdiğimiz gibi son olsaydık..
