iki yıldır tecrübe etme fırsatım oldu kötü yanları elbet var ama yüzde beş filan.
En güzel yanı her şeyiyle bulaşığıyla, ütüsüyle, alışverişiyle, misafiriyle tamamen size ait. Dönem dönem arkadaşlarınızın dert kapısı.
Yalnız yaşadığım halde üç ay boyunca tek gece evde yalnız kalamadığım bi zaman olmuştu. Yakın bi arkadasım erkek arkadasıyla yasadığı evi terk ederek bana sığınmıştı yine baska bir arkadasım ailesiyle problem yasayarak bana yerleşmişti. Normalde insan sıkılır dimi. Ben de sıkılırım hatta yalnızlığa tutkun bir halim bile var ama evinize girip çıkan insanlar en yakınlarınız olduğu zaman o yalnız kalamayıslarınızdan bile mutluluk duyuyorsunuz. Yemekler yapıp misafir ağırlamak hoşunuza gidiyor. Ev ne kadar kalabalık olursa olsun kapınızı kapattınız an orası sadece sizin biliyorsunuz. Kahvenizi alıp o halojen lambayı en kısığa getirip şöyle bi dört duvara baktığınız an huzur buluyorsunuz, okuduğunuz kitap bile bir başka tat veriyor. Her gece kalkan uçakları izleyip her sabah o yeşil, büyük ağaçları görüyorsunuz. Evi çekip çevirmeyi, her işi tek başına halletmeyi, çamaşır makinasından, su tesisatına kadar bir sürü şeyi tamir etmeyi de öğreniyorsunuz mesela.
Tek sıkıntısı gece bi tıkırtı duyduğunuz zaman hemen tedirgin oluyor oluşunuz ki bu da çok önemli bir şey değil.
Arkadaşlarım farklı şehirlere dağılmadıkça veya evlenip kendi evlerini kurmadıkça ömrümün sonuna kadar bu şekilde yaşayabilirim sanırım.
