atatürk'ün kendisinin de istediği "putlaştırılmama" ve "vatan millet sevgisinin anlaşılıp ilerletilmesi" hedefleri açısından önemli bir olgudur. olmalıdır, karşıt görüş olmalıdır ki kendisinin ve karşısındakinin değeri anlaşılabilsin. fakat bizdeki atatürk karşıtları, gerçekten atatürk'ün amaçlarına mı karşılar, yoksa şahsiyetine mi, yoksa yoksa devrim mağduru olmalarından ötürü mü karşıtlar, bunu kendilerine sormalılar. bunu sorabilmek için de tarihi bir bilinç, kültürel birikim gerekir. bir insan milliyetçi-devletçi olduğu halde atatürk'e muhalif olabilir, bunda bir şey yok. fakat objektif bakan için, yaptığı "vatana ve millete hizmet" gerçekliğini kimse inkar edemez. ve bu da bir takdir, teşekkür gerektirir. muhalefet, yani siyaset o noktadan sonra başlamalıdır söz konusu mustafa kemal olduğunda. memleketin ırzına geçilmişken milleti bir çatı altında toplayıp kumanda eden ve zafere ulaştıran bu adama 40-50 sene sonra çıkıp abuk subuk hakaretler ederek kendini bir bokmuş gibi lanse edenlere kapılırken bunlar bir durulup düşünülmeli. bakın, konuşurken karşındakini etkilemek başkadır, her biri bir alfa olan aşiret kodu baskın tebayı "savaş halindeyken" savaşa örgütlemek bambaşkadır. bunlar kolay şeylermiş gibi geliyor insanlara.
bugün bir takım serseriler, harbiden ota fazla abanmışçasına, harbiden "ıslak rüya görür gibi" oratadoğuyu falan dizayn etmeye kalkışıyorlar. dillerinde terbiyesiz bir atatürk düşmanlığı ve bu fikirlerin kısa vadede getirisi "iyi ilişki" durumunda sadece kuzey ırak bölgesel kürt yönetimi oldu. hemen hemen tüm cepheler kaybedildi. o yüzden liderlik ve politika da atatürk'ü desturla anmak gerekir. uzun vadede bu politikaların getirisi olabilir, olacaktır. e, atatürk sana buralardan vazgeç, dininden dön, eski bakiyeni unut dememiş ki. bir devrim yapmış ve demiş ki, önce kendi götünü bir düzelt. önce kendini bir kurtar. yangın anadolu'ya kadar yakarken, arabistan'da peygamber emaneti koruyan anadolu erlerine ateş açılmışken sana demiş ki, önce bir kendi götünü kurtar. mermisizlikten süngü savaşı kollayan askerlerine mitralyözle ateş açılmış. bakın, fakirlik başka şeydir, teknolojisizlik başka şey. biz bunları yaşarken sanayi devrimi yaşanıyor. nicola tesla hayatta. adamın asıl derdi bu. çağı yakalamak. sen çağı yakalayamadıkça, zenginleşmedikçe anca ıslak rüya görürsün. her cephede kaybedersin, attığın adım küresel politikaların kısmetine kalır.
bu toplumun önce kendi kültürüyle rönesansını yaşaması, sonra sanayi devrimini ve bilimsel ilerlemeyi gerçekleştirmesi gerekiyordu. ama gençleri izbe konferans salonlarında apartman diplerinde siyasi kavgalara koşturdular. sen bu kaynak kitap bolluğunda, okul okumamış şıhların sana aktardığı kadar bilgiyi açıp okuyamamış, o sohbetlerde öğrendiğin bilginin belki yüz belki iki yüz katını kendin okuyup öğrenememişsen, bir fikir geliştirecek birikimin yoksa be amına koduğum nasıl olacak bu işler. o imamlar da saygıyı hak eder, çünkü insanların onlar kadar tatbik etmesi mümkün değil günlük yaşamda. ama "bilmemesi" tamamen kendi cehaletinden, tembelliğinden.
evet, atatürk'ün anlatmak istediği şey bizzat atatürkçüler eliyle tahrip edildi. atatürk'ün yüceltmeye çalıştığı insanlar aşağılanıp baskılandı, dışlandı. bu durum zaten bugünkü siyasi iklimi doğurdu. fakat siyaset gelir geçer, politikalar değişir. asıl kayıp yıllar oldu. devrimin felsefesi anlaşılamadı. sanatsal, bilimsel ve teknolojik ilerleme fikri atıl kaldı. bakın, araplar inanılmaz zengin ve coğrafyasında güçlü ülkelere sahipler. fakat iki tane nükleer denizaltı karşısında yapabilecekleri hiçbir şey yok. evet son model hava savunma sistemlerine sahip olabilirler varlıklarıyla. o zaman da aklımıza f16'lara yerli yazılım geliştiren mühendislerin ölümleri gelir, elin sikiyle gerdeğe girenler gelir. gelir oğlu gelir yani.
büyüksün paşa, mekanın cennet olsun. keşke 100 yıl daha yaşasaydın da allah'ın dinini, milletin inancını da dar görüşlü fikirsizlerin eline bırakmasaydın. ikisini de saygıyla andığın, ikisi de allah davası hizmetinde olduğunu iddia eden, ankara savaşında kardeş kanı döken yıldırım bayezit ve emir timur gibi iki büyük şahsiyetten birini kahraman ötekini soysuz sanıyor bu toplum. fikri yok. vicdanı var ama hür değil. kim güçlüyse onun elinde kaderi. rahat uyu diyemiyoruz tabi ki.
