yüzlerce yanıt verilebilir bu soruya. keza binlerce yıldır filozoflar cevap bulmaya çalışıyorlar ama daha net bir sonuç yok. fikrimce insan karanlıktan neden korkuyorsa ölümden de aynı sebeple korkuyor. karanlık bilinmezlik demektir insan için. zihnimiz, bilincimiz dışarıya doğrudur. duyularımız biz ve biz dışındaki her şeyi tanımlamaya yönelik çalışır. kulak her sesi duymak, göz her rengi görmek için vardır. yani bizlerin anlamsız varoluşu sonsuz bir bilme-tanımlama arzusuyla dolup taşar. ve bu döngüde anlamaya gücümüzün yetmediği şeylerden doğal bir tepki olarak korkarız. ölümü anlasaydık ondan korkmaz ve hatta belkide severdik.
