karşısında konuşamazdık sanırım. yani kendi düşüncem, yani ben kendim, mustafa kemal paşanın karşısında olsam, nutkum tutulurdu sanırım. ağzımı açamazdım, düşünsene yarım metre karşında adam, ne diyeceksin, ''ey türk gençliği'' dediği gençsin işte, hadi anlat memleketin bir şerefsizin peşine takılıp bok çukurunda olduğunu, avrupanın dahi siklemediğini, sınırlarımızın ihlal edildiğini, kendi paşalarımızın zindanlar da yattığını, hadi gel de anlat adama.
şahsen hıçkırarak, ezile büzüle, yerin bin kat altına girerek, uzaklaşırdım yanından. adam bize ''ey türk gençliği'' diyerek bu memleketi emanet etti. ama bir puşt geldi anasını sikti memleketin.
ruhun bir kez ve bin kez daha şad olsun mustafa kemal paşa. yazarken bile gözlerim doldu.
(bkz: kabemiz anıtkabir peygamberimiz mustafa kemal atatürk)
