bir gün yine arkadaşlarla oturuyoruz, Jerry Cantrell var sean kinney var falan ortam güzel grunge'ın dibine vuruyoruz falan ama biri eksik. bizim layne yok lan. layne staley işte. inanmazsınız garajın altını üstüne getirdik adam yok. bizde de pek ses yok tabi çalıyoruz ama söyleyemiyoruz layne gelse de söylese diyoruz adam yok.
derken garajdaki bir kutudan sesler duymaya başladık önce hepimiz bir ürktük sonra sessiz sakince kutuya yaklaştık.. hala sesler geliyordu çok boğuktu, grunge'ın dibi gibiydi.. kutuyu bir açtık ki layne kutunun içinde şarkı yazıp söylüyor.
orda öğrenmiştik ki layne efsane parçası man in the box'ı orda yazmış.
layne'ı seviyorduk, kaybolunca nefret etmiştik sinirden bulunca tekrar sevmeye başladık, durumun böyle olduğunu anlattık.
sonra hemen kağıt kalem çıkardı bir baktık ki ikinci efsane doğuyor. love hate love
çok kral adamdı, o gece çılgınlar gibi eğlenip parçalar yazmıştık söylemiştik sonunda da eroini çekip uyumuştuk ama lanet olsun dostum, o sabah layne uyanmadı, uyanamadı. overdose'dan kaybettik adamı.
böyle de acıklı bir tanışma hikayemiz vardır layne staley ile.
