Son Şehirlerarası otobüs yolculugumda (gece) tek başıma oturmak nasip oldu.
Dandik tvleri bir türlü çalışmadığı için muavinden kapatmasini rica ettim. Çünkü kendim bi türlü basaramadim. O da kah var gücüyle düğmesine basarak, kah benden istediği tel Toka ile ugrsmasina rağmen basaramadi.
Karman çorman ekran gozumu alıp midemi bulandirdigindan bin türlü ugrastan sonra ön koltuğa montumu asmak suretiyle tv den kurtuldum.
Kitabimi okumaya başladım. Bi zaman sonra otobüsün ışıkları söndü. Ve ben de tv üzerindeki montumu alıp onun ışığında yarı kör halde okumaya devam ettim.
Bikaç dakika sonra allahın sahibine bagislamasini diledigim, kahretsin ki dünya ahiret kardeşim olması gereken delikanlı seslenip " hanımefendi tavandaki ışığı yakıp kitabinizi öyle okuyabilirsiniz " demez mi!
Hayır ben de biliyorum yani tavanda lamba var , ama otobüse binmeyeli ne kadar olduysa artık.
Çok utandım sözlük çok.
Artık ondan sonra da saldım tabi. Uyuyakalip başımı koridor tarafina mi düşürmedim, molada sonradan aklıma gelip tuvalete giderekten muavine kendimi Tuvaletlerden mi toplatmadim. .. ooof of.
