Tum yanilgilarinizin bir anda yuzunuze vurmasi ile sonuclanir. Dogru zannettiginiz her seyin aksi, her kose basinda karsilastiginiz pismanliginizla yanaklarinizi oksar.
Tatli ama soguk bir esinti eteklerinizi ucusturup saclarinizi dagitirken, ayni anda ayni gokyuzune baktiginiz tasinma sebebinizi dusunur fakat gururunuz el vermedigi icin tek damla gozyasina izin verirsiniz. Denize karsi ufleyerek sigaranizin son nefesini, protesto edersiniz ask ve gururu ya da gurur ve on yargiyi.
Koskoca dunyada asik oldugum tek yerin istanbul oldugunu dusunurdum. Ama simdi denizi ile anlasamadigim bu tanidik sokaklara sahip koskoca sehri ve sehrin butun insanlarini, kaldirim taslarinin butun bozuk kenarlarinda cikan ciceklerini gec kalmislikla selamliyorum.
Anladim ki kalbim izmir'de kaldi. Pardon, kalbim ege'de kaldi. Her aksam da benim olamayan bu denize bakarak dinliyorum bu sarkiyi, dinliyorum ki unutmayayim saclarima yakisan tek huznun ege'nin gulusundeki hircinlik, dalgalarindaki dengesizlik oldugunu.
Anladim ki cocukluk korkum kutup dairesinin iki esit olmayan parcaya ayirdigi soguk ulkede kaldi sicak renklerimle. Sicak renklerim, en sevdigim lacivert elbisemin belindeki kusakta, isvec'te kaldi. Ruhumun sahibi, denizi kadar soguk olamadigim o ulke. Salt huzur ve dinginlikten yaratilmis, kurtarilmis topraklar.
Yani, sonuc olarak, bedenime sahip olabilirsin Ama artik ruhuma asla, sevgili istanbul.
Tanrim, sen de bir yagmur yagdir. Tum isimsiz sokak kedileri icin. Arinsin ruhlarimiz. Yalniz bu defa gozlerimizden opemesin ruzgar.
