ölümünün haberini burdan aldım. sen şimdi bir hastanenin morgunda hiçbir şeyden habersiz öylece yatmaktasın. üşümeden, duymadan, hissetmeden. birileri şimdi senin arkandan ahkam kesiyor, ölü birinin yargılanamayacağını bilmeden, daha da ötesi yargılama haklarının olmadığını bilmeden. sen on beş yaşında ölmeseydin, kimbilir ne kötülükler edecektin bu vatana, bizlere. onlar biliyorlar senin yapacaklarını ama bilmedikleri bir şey var artık yapamayacağın o kadar çok şey var ki. onlar senin artık yapamayacağın onca şeyi sadece kendilerine mal etmekte sakınca görmeyenler senin için neyin hayırlı neyin kötü olduğuna karar verme hakkını da kendilerinde görüyorlar.
ama benim onlara tek bir cümlem var sadece, "on beş yaşında ölünmez, on beş yaşında ölmenin hiçbir haklı gerekçesi olamaz."
edit: kötülendikçe yazdıklarıma inancım daha da artıyor, buyrunuz kötüleyiniz efendim. kusura bakmazsanız hiçbir ölüme de sevinmeyeceğimi, sevinemeyeceğimi tekrardan belirtmek isterim.
